Przechodząc od razu do autora. Nie wiem czy wiesz, ale czytałam już poprzednie książki. „Gałęziste” zmroziło mi krew w żyłach przy samym zakończeniu, zaś w „Grzeszniku” zaczęłam kibicować (podkochiwać się) czarnemu charakterowi… Więc już, powinnam znać pewne „zagrania”autora. Jak było rzeczywiście? Zapraszam Cię dziś na genialną, najlepszą książkę tego roku.
„-Ty zmieniłeś się tak bardzo, że wyczerpałeś limit na nas dwoje!
-Serio? A to w jaki sposób?
-Dorosłeś do swojego nosa.
-Serio?
-Wszerz i wzdłuż. I to całkiem sporo.
-Coś jeszcze?
-Umiesz się teraz dobrze ubrać”.
Francine Day to znana i ambitna prawniczka. Kobieta ma przed sobą wielką karierę, profesjonalistka ubiega się o jedwabną togę. Dzięki sprawie rozwodowej Martina Joya może spełnić swoje marzenie. Mężczyzna wszczyna postępowanie rozwodowe przeciwko swojej żonie. Niestety okazuje się, że w międzyczasie Donna znika. A mało tego Francine i jej klient wdają się w romans. Głównym podejrzanym staje się mężczyzna, ale to prawniczka widziała ostatnio jego żonę. Nie będę rozpisywać się na temat dalszych wydarzeń, nie będę psuć Tobie zabawy. A może delikatnego rozczarowania?
Autorka naszprycowała książkę emocjami, ale i bardzo dobrymi radami. Dlatego ta historia jest jak najbardziej prawdziwa.
Rutyna, brak zrozumienia, monotonność. Nawet nie wiesz kiedy, a może dopaść i Ciebie. Trudno było mi to czytać. Czekałam, aż zaczną się wrzaski, kłótnie, wypominanie czegoś z przeszłości. Takich książek się boję, zwłaszcza zakończeń. Tego nikt nie jest pewien. Czemu kobiety gorzej przeżywają te wszystkie lata? Czemu patrząc (czytając) z ich (mężczyzn) perspektywy mam wrażenie, że po nich to spływa? A może jednak trzeba czasu, aby dotarło do nich?
„Osobliwa siła kieruje moją głową. Pokonuję dystans oddechu, który rozdziela moją twarz i jego ciało, i muskam nosem szew na jego kroczu. On wzdryga się cały. Materiał się napręża. Gdy biorę głęboki oddech, nade mną rozlega się ostry syk”