Bieg do gwiazd
Dominika Smoleń
Wydawnictwo Szara Godzina

Dzisiaj przychodzę do Was z książką Dominiki Smoleń „Bieg do gwiazd” od WYDAWNICTWA SZARA GODZINA.

W wieku 7 lat u Ady lekarze stawiają diagnozę…

CUKRZYCA! Co to jest? Jak się wyleczyć? Co to zmienia w życiu siedmioletniej dziewczynki, która jest jeszcze dzieckiem? Gdzie świat otwiera się właśnie teraz? Dlaczego ona? Tyle pytań, a tak mało odpowiedzi. Od tamtej pory jej świat się walił jak i rodzina. Straciła przyjaciół, rodzice skupili się na siostrze. A Ada? Jakoś żyła, a może tylko próbowała i udawała. Nieudana próba samobójcza, potem kolejna, wizyty u psychologa…Nic nie pomagało, problemy się nasilały, a dziewczyna spędzała większość czasu na wizytach u psychiatrów.

Ada ma 19 lat i jest w psychiatryku. Zdaje sobie sprawę, że wśród najbliższych nie ma oparcia. Została sama z chorobą. Aby trochę oderwać się od rzeczywistości dziewczyna dużo czyta. Dzięki temu ma trochę czasu na odprężenie się i zapomnienie. Jej dni do wyjścia z psychiatryka są policzone. Sama nie wie czy to dobrze czy nie. Niestety jej babcia umiera zostawiając list. List, który ma zmienić jej stare życie. Bowiem prosi Adę, aby przez pewien czas postarała się żyć chwilą, być szczęśliwą i cieszyć się życiem.

„Cukrzyca pozostaje na zawsze. Niszczy od środka, kawałek po kawałku, aż z człowieka zostaje tylko nic niewarta powłoka, bez żadnych aspiracji, marzeń-ale co najważniejsze: bez nadziei. Byłam taką istotą. Istniałam już tylko w mroku i nic mnie nie trzymało na tym świecie. Wierzyłam z całego serca, że to, co czeka mnie dalej i tak będzie lepsze od cierpienia i agonii, które spotkały mnie na ziemi”.

Nie wiem, co napisać o tej książce. To bardzo trudny, dość delikatny temat. Boli mnie to w jaki sposób diagnoza „zadziałała” u innych. Miałam wrażenie, że ten problem dotyczył głównie rodziców, a nie samej dziewczyny! Rozumiem, że ich życie również się zmieniło, ale XXX jak można tak robić! Dziewczynka siedmioletnia powinna była mieć jakiekolwiek oparcie od najbliższych, a tutaj szok. Nie chciałam tego rozumieć, bo jak tak można? Choroba, która zawsze będzie, a Ada musiała pilnować się prawie na każdym kroku. Jak żyć ze świadomością ciągłego przyjmowania leków, walki o każdą uwagę i pomoc?

Właśnie tak jak autorka tutaj napisała, kiedyś myślałam, że cukrzyca wiąże się z niedoborem bądź z wysokim cukrem w organizmie. Wystarczy dieta i wszystko wróci do normy. Wiecie, gówno prawda! Nie umiałabym nawet przybliżyć bólu, jakiego przeżyła Ada. I na wstępie napiszę DZIĘKI DOMINIKO! DZIĘKUJĘ ZA REALNOŚĆ ŻYCIA ADY! BEZ ZBĘDNEGO GŁASKANIA PO GŁÓWCE I MÓWIENIA NA SIŁĘ, ŻE WSZYSTKO ZAWSZE BĘDZIE CACY! Bo to nieprawda, Ada musiała zmierzyć się ze wszystkimi lękami i samą sobą. I za to kocham tę historię. Czytając takie książki, emocje podczas pisania opinii biorą górę i jest chaos. Czuję złość, nienawiść w pewnych momentach, ale i bezradność, że kogoś to może dotyczyć. Czuję również wdzięczność za takie historie i nadzieję. Choć tutaj zakończenia nienawidzę i nie zgadzam się na nie! Jestem zaskoczona nim, ale i w środku trochę rozumiem.

Minusami w tej książce, bo też się znalazły są:

-mała ilość dialogów. Dość długo ją czytałam bo dwa dni.

-reszta postaci. Tutaj miałam wrażenie, że są, aby być. Z żadnym się nie zżyłam, ani nie miałam jakiegoś takiego punktu zaczepienia. Niestety są zbyt „płascy”.

„Bieg do gwiazd” to lektura, która porusza bardzo trudne tematy. Historia Ady zaskoczy, wywoła sporo emocji, ale najważniejsze to zmusi do refleksji. Warto poświęcić czas na tę książkę.

„Są takie wydarzenia, które-przeżyte wspólnie- muszą się zakończyć przyjaźnią…”

J.K. Rowling Harry Potter i Kamień filozoficzny

Nie chciałam dużo pisać, bo w pewnych momentach mogłabym coś zdradzić. A TOBIE autorko życzę wielu wspaniałych książek i fanów. Tak trzymaj.

Dziękuję za możliwość przeczytania samej autorce jak i wydawnictwu. Tutaj macie namiary na autorkę, a tutaj na wydawnictwo.