„Soliści” Adela D. Zalewska. Czyli tancerze w akcji.

POSTACIE

Gośka jest bardzo pozytywną bohaterką. Najlepsze jest to, że mówi, co ślina przyniesie na język. Nie zdąży nawet tego przemyśleć. Jak dla mnie pozytywne wrażenie. W jednej chwili rzuca wszystko i jedzie na casting. Nawet nie wiecie w jakim stanie była…(nie zdradzam, ale uśmiech na twarzy mam do tej pory).
I podczas podróży spotyka Pana niedostępnego (uczuciowo),ale otwarty na szybkie, nic nieznaczące numerki. Czyli mowa o Tomaszu Gabrielu Terlińskim.

„(…)Ale cię zmyła, bracie!

-Rzuca się jak szczur w beczce

-Szczur? Naprawdę?(…) Malutka myszka może. A mimo to ci się opiera. Twarda ta myszka”

Na plus reszta postaci. Razem tworzą świetną paczkę, choć liczyłam na więcej dialogów i przepychanek. Ale skoro jest to seria, to podejrzewam resztę postaci w kolejnych tomach. 

„Soliści” to debiut, choć śmiało mogłabym napisać, że nawet nie pomyślałabym o tym. Ale i tutaj pytanie do was. Jeśli usłyszycie debiut to również macie jakieś złe skojarzenia? W sensie pełno błędów, jakieś nielogiczne zachowania? Dlaczego debiut tak źle się kojarzy? Debiut nie jest już napiętnowany ;D

Całość nie jest niczym nowym, standardowo ona(tutaj nie jest nieśmiała), typowy ON(czyli chciałby zaliczyć każdą, a związek?), TROCHĘ UCZUCIA  i pikanterii, dodajmy dramacik na rozkręcenie i zakończenie. Nie zawsze takie jakbyśmy chcieli. A tutaj? Najlepiej przeczytać i dowiedzieć się samemu.

W tym przypadku podczas czytania brakowało mi paru stron, aby pogłębić pewne zdarzenia. Ale może lepiej mieć mniej niż przesyt? Kieruje się tym, że pewnie będą kolejne.

Początkowo zapowiadało się dość dobrze, ale później oni zaczęli się zmieniać. Przez wybory, przez tok myślenia i te zmiany, które były mocno widoczne. Zabrakło mi tych śmiesznych dialogów między nimi, tych zaczepek. Więcej, więcej stron.

Jedna myśl w pełnej sytuacji mi siedziała głowie, czy oni nie byli na to za starzy? Ten kto czytał ten wie, o co chodzi. Tam w paczce mężczyzn była rozmowa.

Całość jest subtelna, lekka i przyjemna. Chyba tak to szło? Żartuję, ale ta książka jest idealna na luźny wieczór. Tak, aby odciąć się od wszystkiego.

Na tańcu się nie znam, więc nie napiszę niczego. Ale wspomnę tylko, że taniec jest ważny dla bohaterów i to czuć. To w jaki sposób są oddani, ale i co daje im tańczenie. Jak podczas tańca wyrzucają z siebie emocje. Nie umiem tego opisać, ale tak jest. Tańczą i oddają się temu.

PODSUMOWANIE:

„Soliści” to dobry początek nowej serii. Jeżeli szukacie czegoś na rozluźnienie, bez większych dramatów na jeden wieczór to książka dla was. Czy fani tańca będą zadowoleni? Nie mam pojęcia, ale jak wspomniałam książka łatwa, lekka i przyjemna. Trzymam kciuki za autorkę i życzę wielu fanów. Pamiętając, że pierwsza z następnych jest prawie zawsze wstępem do kolejnych.