„Zimny chirurg” Max Czornyj recenzja.
Max Czornyj powraca jako Edmund Kolanowski. Tytuł, który zapamiętasz na długo. Makabryczna historia seryjnego mordercy, nekrofila…
„Bądź cierpliwa. Poczekaj chwilę, a poznasz całą prawdę. I proszę, na razie nie oceniaj.(…)Sprowokuję cię. Być może znienawidzisz, ale to dobry punkt wyjścia, aby potem było tylko lepiej”
Max Czornyj jako idealny morderca?
„Powiedziałem im, że jestem Zimnym chirurgiem. Imię, które nadano mi na chrzcie, nie stało się przyczyną niczego. No, może poza tym, że ponoć kilku świętych Edmundów było męczennikami”
Szczerze powinnam od tego zacząć, że jestem pod wielkim wrażeniem książek Maxa Czornyja. Co musi czuć opisując takie rzeczy? Jak oddzielić swój tok myślenia, od tego jak myśli morderca i NEKROFIL! Uwierzcie mi autor postawia poprzeczkę coraz wyżej i wyżej. Z jednej strony jestem zafascynowana tymi książkami, uwielbiam „czuć” pokręconych ludzi, może to za słabe słowo, ale uwielbiam brutalność i szczegółowe opisy, to jak się czują podczas morderstw, a z drugiej myślę, jak można tak dobrze się wczuć w taką osobę? Nie oszukujmy się Max Czornyj idealnie odzwierciedla żądzę, myśli, chemię, strach i lęki. Ale nie będę rozpisywać się bo pewnie z 10 stron mi wyjdzie. Przechodzę do książki. Wcześniej „Rzeźnik” teraz „Zimny chirurg”, co jeszcze czeka na nas?
„Pończochę zakręcam, a następnie zawiązuję na niej supeł. Sięgam po igłę. Ostrożnie zszywam dwie części mojej lalki, która w kocu przypomina ludzką postać. Ma nogi sięgające nieco poniżej kolan, tułów oraz krótkie ręce. Brak jej natomiast głowy. Głowa jest niepotrzebna. Piękno i pożądanie sprowadza się do niewielkich części tułowia, do piersi oraz do łona, reszta to zbędne dodatki. Spojrzenia dekoncentrują. Słowa potrafią wybić z rytmu lub zmieszać”
„Zimny chirurg” jest historią Edmunda Kolanowskiego. Jakiś czas temu czytałam książkę inspirowaną również tą osobą „Chirurg” Michała Larka (jeśli klikniecie przeczytacie o tamtej książce). Ale nie będę porównywać ich bo tego nie chcę.
Chyba nie muszę wspominać, że takie książki uwielbiam. Więc pomysł na napisanie jej był jak gwiazdka z nieba dla mnie. Po przeczytaniu „Rzeźnika” (historia Józefa Cyppka. Znanego jako Rzeźnik z Niebuszewa. I muszę już tutaj podkreślić, sam autor uprzedza czytelnika, że stara się ukazać tamte czasy. Opisać zmiany jakie zachodzą w bohaterze i w jaki sposób stał się tym kim stał) miałam ochotę na więcej i więcej tego typu narracji. To jest coś niesamowitego(jak wspomniałam na początku).
Takie książki ciężko jest recenzować, ponieważ, co mogłabym napisać? Nie dość, że takie osoby nie są wymyślone, a prawdziwe i dokonywały takich rzeczy, to nie mogę potwierdzić pewnych zdarzeń, czynów i toku myślenia. Ale to, co autor tutaj przedstawił to miazga!
Dzieciństwo ma bardzo wielki wpływ na przyszłość dziecka, rodzice, towarzystwo… Czasem zastanawiam się, czy naprawdę wybór rodziców, relacje itd. są konsekwencjami takich czynów.
Całość może być odrażająca, mocna i wywoływać wymioty(znam jedną osobę). Powinnam pogratulować autorowi. Sam Edmund jest na pozór normalnym człowiekiem. Ma rodzinę, ale cały czas ciągnie go do obrzydliwych rzeczy. Jeśli nie znasz historii Kolanowskiego, a chcesz zostać zaskoczona to omiń to. TERAZ!!!!!!!!
Kolanowski uwielbia wycinać narządy płciowe i piersi kobiet. Tworzył z tego „manekina” z którym mógł później współżyć.
Kolejny plus i właśnie powinnam dziękować, że książka została napisana w pierwszej osobie! Każda myśl, każdy gest ma wpływ na mnie(czytelnika). To uczucie jakbym była współodpowiedzialna za to wszystko. Autentyczność tego wszystkiego… Czytałam ją dwa razy. Z jednej strony chciałam ją odłożyć, a z drugiej nie mogłam bo tak dobre wrażenie na mnie zrobiła
„Zdradzę ci w tajemnicy, że ja naprawdę nie czuję się winny. Mówią, że to, co zrobiłem, to najbardziej przerażające zbrodnie popełnione w Polsce, a nawet w Europie. Przesłuchujący mnie kapitan powtarza, że nie ma drugiego takiego jak ja”
„Zimny chirurg” z pewnością jest mocną, brutalną, obrzydliwą ale i kontrowersyjną książką. Nie dla ludzi o słabych nerwach. Kto, jak nie Max Czornyj najlepiej odtworzy historię najgorszych zbrodniarzy? Stajesz się jej uczestnikiem i możesz tylko patrzeć z boku nie robiąc nic. Nie będę robić podsumowania, bo nie umiem zebrać swoich myśli.
„Chcę żebyśmy byli ze sobą całkowicie szczerzy. Ja opowiem ci swoją historię, lecz od ciebie również czegoś będę wymagał. Co prawda, czegoś małego. Właściwie, zupełnie niczego szczególnego. Nie jestem zachłanny. Odpowiadaj na moje pytania tak uczciwie, jak tylko potrafisz. To wszystko. Nie interesują mnie twoje odpowiedzi, więc możesz zachować je dla siebie. Chodzi mi wyłącznie o szczerość”
